ışıklarımı kaybettim
şimdi karanlığındayım
görmelerini yitirmiş gözlerim
yaşamım eskimiş bir resim
zor olanı zorluyor yüreğim
yollarında ışıksızım
dudaklarımdan öteye
geçemiyor haykırışlarım
sustukça yükseliyor hıçkırıklarım
yaşadığım yaşayacağım
en güzelimsin sen, bir bilsen
hayatımın en zoru seni anlatmak
kelimelerimin tükendiği yerdesin
ıssızlığın çığlıkları kulaklarımda
her vardığım yer hep uzağım
her uzağımda senden birşeyler
kayıp şeyler gemisinin miçosu oldum
dağılmış sevdalar okyanusunda
bir gülüşüne rastlamak ümidim
şunu bilki en büyük ihanetim
seni unutmak olacak
benim bu ihanette işim olmayacak
şiiradamı
|
0 yorum:
Yorum Gönder