Belki Olacaksın

Titrek bir ışığım gecenin karanlığında. Kendi gölgesinde yitip giden bir mum misali; gözlerine ulaşmak adına, kalbine girmek adına kendimi eritiyorum. Yaralarımı kanatıyorum durmaksızın. Sızan her damla kanda, adın yazılı. Ruhumu inleten acılar senin şarkın. Bir var olup bir yok olan sevda düşüsün benim için. Yağmurlarda yürüyorum şimdi divane, biçare. Yağmur kokunu sürükleyip getiriyor. Tenini bürünmüş her damla. Toprakta can oluyor ve üşenmeden birbirine kavuşmak için koşturan küçük su akıntılarında kayboluyor ruhum. Sızıyorum kimseye farkettirmeden dünyanın arzına, zira senden kurtuluşum imkansız bu dünyada. Katran kuyularında eritmek istiyorum bu bedeni, bu ruhu, bu beyini. Sen anlamamakta diretirken, küçük çocuk misali ağlamaklı yüreğimi; geceleri sırdaş ediniyorum ben. Karanlığın acı dostluğundan, sensizliği yakıyorum, yıldızların ölgün ışıklarında. Ama sensizlikten kurtulmak ne mümkün... Şimdi mutlumusun? Rahat mısın bensizliğe boyadığın yaşamında? Biliyorum; hiç aklına düşmüyor sevdam, gözlerinde süzülmüyor gözleri, ellerin, ellerimin özlemiyle yanmıyor. O ateşli gecelerin sıcaklığıyla tenin tenimi arzulamıyor. Dudaklarımsız dudakların hiç alazlanmıyor. Yatağının sol yanı hiç kokumu taşımıyor düşlerine. Ve uykuların bölünmüyor gecenin olmadık zamanlarında. Saatlerinde zamanların kayıp, devasa bir boşluğa düşmüyor. Özlemiyorsun beni ve benle ilgili hiçbir şeyi. Hiç bir şeye üzülmemde, sevdayı tanımımını üzülürüm. Bir yanda, bir sevda arayışındaki kalbinin hüznünü anlatırken, diğer yanda sevdayı tanımamanın getirdiği acemilkel yitirdin sonsuz mutluluğu. Bir daha olmayacak. Seni bulmayacak bu sevdanın rotası. Bu sevdanın rüzgarı asla saçlarını okşamayacak, yamaklarına tatlı öpücükler, kulaklarına büyülü sözcükler getirmeyecek. Bu rüzgar sensizliğe kanat açıp süzülecek. Artık mekanı, sensizliğin diyarıdır. şiiradamı