BÜYÜMEDİM BABA

Ben daha büyümedim baba
sevgiye öyle muhtacım ki
bir gülen yüz çalıyor kalbimi
acımasızlığın ortasındayım

yapayalnız, çırılçıplak, korumasız.
Hayat üstüme geliyor, insanlar
ne korkunç delik sandalla deniz ortasındayım.

Ellerini uzat baba, güvensizliğimi silip at
batmayan güneşlerin yakıcılığındayım
Ayaklarım kanıyor, kanım akmıyor
kuzgunlar dönüyor tepemde ve ben
serseri yaralı bir serçe gibi gözlerindeyim
ağır uğultulu uykular sarıyor gözlerimi
ve yumuşak bir dizde sıcak bir el özlemi

susuzum baba, bir damla sevgi için
şimdi koşmak zamanı biliyorum
lakin koşamıyorum, dizlerim yaralı
ayaklarım yaralı, sırtımda sırma saplı hançerler
Etlerim soyuluyor kemiklerimden
yaşamak ağır bir ağrı gibi omuzlarımda
kamburumda ilahi adaletin adaletsizliğiyle

Ölümüm elinden olsun istedim baba
beni dünya cehennemine mahkum eden
sürtük bir hayatın neferi olmaktansa
müphem bir cezanın mahkumu olayım
Yabanın yerine konmasın aciz cesedim
naaşım yunmasın, namazım kılınmasın
sırma saçlı anamın sinesine gömüleyim

şiirlerimi doldurun koynuma hissettirmeden
soğuk bakışların tabutum olsun baba-m
mezar taşı icat edilmişse eğer üzerinde
çağ atlamış çocukluğumun yanağındaki kızarıklık
anlatsın acıklı yitik sübyan çağlarımı
ve baba sakın yüzüne hüzün düşürme toprağımda
bir şiir kitabında iki sayfa arasına defnedin gitsin...şiiradamı