YALNIZLIĞIMIN AĞITI...((...şiiradamı...))

YALNIZLIĞIN YÜRÜDÜĞÜ
SOKAKTA YÜRÜYORUM.
TUTMUYOR DİZLERİM, TÖKEZLİYORUM.
TUTUNDUĞUM HİÇ BİR YER
TAŞIMIYOR VARLIĞIMI.
ISLAK TAŞLARIN, KEKRİMSİ KOKUSU
YAKIYOR GÖZ BEBEKLERİMİ.
TUHAF, OLMAYAN ŞEYİN
AĞIRLIĞINI HİSSEDİYORUM.

YALNIZLIK YANI BAŞIMDA
ÇİRKEF BİR SEVGİLİ GİBİ
YAPIŞMIŞ YAKAMA. KORKUYORUM.
KORKU, NEYE YARAR Kİ;
KENDİMİ BIRAKIYORUM
EMANETÇİ DÜKKANINA.
YARINA BİR ÜMİT ALMAYA
DESTEK ESKİ ESKİTMİŞLİKLER.

SIĞ BİR GECENİN SAHİLİNDEYİM
GÖKYÜZÜ AY İLE KARANLIĞA GÖMÜLÜ.
KÜSKÜN BİR SÖZCÜK ÖRTÜYOR ÜZERİMİ
KARANLIK DALGALANIYOR,
ÇARPIYOR SÖYLENMEMİŞ SÖZCÜKLERİN
TARUMAN SAHİLLERİNE.
BİR ÖLÜYLE KONUŞUYORUM KENDİMİ
ATIP TUTMALARDAN YAKALIYORUM
BEN ŞİMDİ BİR AVUÇ TOPRAĞIM.

BAĞIR ÇAĞIR ŞİMDİ YALNIZLIK.
TÜYLERİM ÜRPERMİYOR VARLIĞINLA
NEFESİMDE TÜTSEN BİLE
SENLİ SENSİZLİĞİMİ SOYUNUYORUM.
HAYKIR, YIRTIN, KAYBETTİĞİN İÇİN BENİ
YALNIZLIĞIM, HER ÇOĞUL CÜMLEMİN
BİRİCİK TEKİL KİŞİSİ OLDUN BUNCA ZAMAN.
BİLİYORUM, SANA ÖLÜYORUM AMA,
ARTIK SENSİZLİĞE GÖMÜLÜYORUM.

BENİM YALIN, SESSİZ, ÇIĞIRTKAN YALNIZLIĞIM.

ŞİİRADAMI