hiçkimsenin bilmediği bir şeyi biliyordu. O bildiği şey, onun varolma amacının parçasıydı. Her gün çekçekiyle sokaklarda topladığı hurdalarla geçimini sağlıyor; gecenin geç saatinde, evim dediği harabeye dönüyordu. Kimsenin bilmediği şey, "onun kendi hayatının tanrısı olduğuydu" Çekçeki tanrısal bir araçtı. Harabe bile olsa bir evi ve düşleri vardı.
Sürekli düş kurardı. Bir gece mutlu bir düşün içine bıraktı kendini. O kadar renkli bir düştü ki bu; bir daha çıkmadı.
Sabah kimliksiz bir ceset, şehir morguna götürülüyordu.
Yayınlar hakkında görüş ve düşüncelerinizi yorum olarak yazabilir, bloğumu takibe alabilir, mail listemize kaydolabilirsiniz. Beğendiğiniz yazıları sosyal sitelerde paylaşarak dostlarınızı haberdar edebilirsiniz. Geldiğiniz için teşekkürler.
1 yorum:
Tebrik ederim, gerçekten hayatın can alıcı bir noktasını küçürek öykünüzde başarılı bir şekilde ele almışsınız.
Yorum Gönder