Sana maviler derdim, kurşuni tan yerlerinden Ağlamalara mahkûmiyetimi gülüşünle affedesin diye Gözlerinin olmadığı derinlere gömdün sevdamı Denizlerimden fırtınalarımı çaldın umarsızca Eksik yanlarımı tamamlarken Tamamladıklarımı eksilttin bir bir Mavi şiirim derdin düşmezdim gül dilinden Şimdi yokluğuna gizlenmiş ölümüm söyler adımı Evimin odalarına sinen gölgeni kovalıyorum Çay içtiğin bardaktaki dudak izlerini En yakınımdaki uzak noktam oluyorsun Seni içtikçe sensizliğim hiç dinmiyor Kendimi kendime mahkum ettim artık Yağmurlarım yokluğunun yasını tutuyor Gecelerim en derin mezarlarım oluyor Renklerim mavine tutunamıyorlar Her bakışında korkak bir kaçkınım şimdi Kelimelerinle yaralanıyorum durmadan Yaralarımdan susmalarım sızıyor Şiirlerimde yetişmiyor acılarımı dindirmeye Terk edişinin terkisinden düşüyorum aniden Düştüğüm yer, masmavi bir hüzün oluyor Yoktan var ediyorum yokluklarını Yorgun gözlerimle sana artık ağlamıyorum Lalelerim hüzünlü bir maviye bulanıyor Uykularında son renklerini veriyorlar Yakamda sensizliğim asılı kalmış Yollarım çıkmazlara çıkıyor durmadan Ağlamalarımda şafaklarda duruyor Kuşlara da yitirmeleri öğretiyorum Bir türlü SENİ SEVİYORUM diyemiyorum Senin yüreğinde beni bir türlü istemiyor |
0 yorum:
Yorum Gönder